Het dagelijkse ritme

Voor mij is het een uitdaging om over het dagelijkse leven te schrijven: een maand geleden nam ik afscheid van Nederland en nu voel ik me helemaal geïntegreerd in het internationale-studentenleventje. De dingen die eerst vreemd waren zijn nu heel gewoon: in plaats van Albert Heijn en Jumbo zijn Lidl en Tesco nu mijn ‘vaste’ supermarkten; ik ken ongeveer alle gezichten in de internationale groep; de lessen en het leven op de campus is normaal en de switch tussen Engels praten & schrijven en in het Nederlands praten (met dank aan Nicole en skype) & Nederlands schrijven (blog en whatsapp) wordt ook normaal. Toch maak ik nog elke dag nieuwe dingen mee en dat is wat het leven hier zo leuk maakt: geen standaard dagelijks ritme maar elke dag een nieuw avontuur. Altijd zijn mensen in voor een etentje, drankje en voor een avondje uit.

Afgelopen weekend bleef ik het hele weekend in Hull, maar dat was alles behalve saai. Op zaterdag was het plan om naar een club te gaan, maar eenmaal thuis aan de cider had ik een goed gesprek met drie Brazilianen over de verschillen tussen Nederland en Brazilië. Dat bleken er meer te zijn dan ik verwachtte. Ik kom er zo langzamerhand wel achter dat niet alleen het vrije beleid wat betreft wiet en prostitutie Nederland op de kaart zet, maar dat ik vooral trots mag zijn dat ik in een land leef waar vrijheid van meningsuiting heel normaal is, dat je niet streng gelovig hoeft te zijn om in aanmerking te komen voor een goede baan en dat iedereen dezelfde rechten heeft. En dan mogen we wel klagen over het weer, en inderdaad in Brazilië is het weer mooier en de stranden zijn beter, maar als straks afgestudeerd bestuurskundige heb ik het makkelijker in Nederland dan in Brazilië. Hoe kan je een land van corruptie en armoede afhelpen?

Gister zei iemand: ‘soms vergeet ik dat ik hier heel gelukkig ben, en moet ik mezelf daar even aan herinneren’. En dat klopt, ik ontmoet nu mensen over heel de wereld, die ik niet had ontmoet als ik niet naar Hull was gegaan, er is geen stress hier en mijn agenda is op de lessen na leeg: het leven is relaxed!

Misschien hebben jullie op facebook al wat foto’s voorbij zien komen van de ‘very international eating and food society’. Het is erg leuk om met een clubje meiden elke week nieuwe gerechten uit te proberen, en dan vooral traditionele gerechten. Ik heb al verschillende soorten stamppot gemaakt: hutspot, bloemkoolstamppot en deze week bietjesstamppot. Afgelopen dinsdag hebben Nicole en ik ons gewaagd aan het maken van Nederlandse groentesoep: nog best een uitdaging aangezien je bij Lidl geen voorgesneden soepgroente kan kopen. De soep viel bij de eetclub in de smaak en ook mijn huisgenoten vonden het lekker.

Om nog terug te komen op mijn vorige blog: het etentje bij Ola was erg lekker en de Poolse keuken was verassend goed. Ik zag een ander (beter) deel van Hull en dat stelt me enigszins gerust aangezien ik vooral vreemde mensen zie lopen op straat (naast de studenten).
Afgelopen weekend eindigde met een kroegentocht (pub crawl): echt een heel gezellige avond!! We zijn naar vijf verschillende clubs gegaan in het centrum van Hull. Iedereen droeg het speciale kroegentocht tshirt. Ik had het shirt wat verbouwd door de krappe hals eruit te knippen. De avond begon om 20:00 en eindigde in de Sugarmill, en rond half drie ben ik met een huisgenootje teruggegaan en hebben we pizza gegeten. De volgende ochtend was even doorbijten: de wekker ging om 08:10… Na het hoorcollege macroeconomics en Financial economics kon ik gelukkig nog wat uurtjes slapen (wat helaas ten koste ging van een hockeytraining).

Naast al dat gefeest komen de eerste deadlines ook in zicht, wat betekent dat ik iets meer moet concentreren op het lezen van de boeken. Onder druk kan ik beter presteren dus dat komt wel goed!