Weekend Manchester
Blijf op de hoogte en volg Marion
19 Februari 2014 | Verenigd Koninkrijk, Manchester
Afgelopen weekend stond het eerste tripje gepland: twee dagen Manchester! Helaas had ik van vrijdag op zaterdag niet zo goed geslapen, dus toen de wekker om 6:00 ging had ik het even zwaar. Met de bus naar het treinstation, om daar te wachten op de trein. Hier in de UK is het normaal om plaatsen te boeken i.p.v. zomaar in een trein te stappen, zoals ik dat in Nederland gewend ben.
De buitenwijken van Manchester waren niet zo fancy: veel industrie en viezigheid. De stad is qua grootte te vergelijken met de grote steden in Nederland: Rotterdam of Amsterdam bijvoorbeeld. Toen we aankwamen hadden regende het, dus snel een ‘coffee shop’ in: de meest voorkomende hier zijn Costa en Starbucks. Daar hebben we de bezienswaardigheden besproken die we graag wilden zien/doen die dag: het people’s museum, over de geschiedenis van Engeland, het voetbalmuseum, het Art Museum, langs de tourist office en natuurlijk inchecken in het hostel.
Als eerst zijn we naar de tourist office gegaan, waar we een plattegrond konden pakken en ook wat tips hebben gevraagd. Vervolgens zijn we naar de Town Hall gelopen, we dachten dat het best ver was maar na 10 minuten waren we er al… Het stadshuis is heel oud en een beetje Harry Potter-achtig. (Nu ik in Engeland ben, ben ik toch gaan twijfelen: misschien moet ik de Harry Potter films gaan kijken…). De ronde bibliotheek in de buurt van het stadshuis was nog in aanbouw, dus die konden we niet bezoeken. In diezelfde straat zou een ‘hidden church’ moeten zijn: een verborgen kerk. Hierna naar het People´s Museum waar de arbeidsgeschiedenis van Engelsen van de afgelopen 200 jaar tentoongesteld werd. Na een korte lunch in het museum zijn we naar de John Ryland Bibliotheek gegaan: een heel oude bibliotheek, met Harry-Potter achtige hallen en trappen. In de Reading Room was het contrast tussen oud en nieuw het best te zien: tussen de oude boekenkasten zaten mensen aan bureaus te studeren – achter een laptop, mobiel in hun hand. Na nog twee kerken bezocht te hebben, zijn we naar het hostel gegaan. De slaapzaal met 26 bedden was niet zo kolossaal als we dachten, en de bedden zagen er goed uit. Vanuit het hostel zijn we naar een metrostation gelopen, en daar hebben we de metro genomen naar het voetbalstadion van Manchester City. In de tram brak bijna ruzie uit: twee engelsen waren het niet eens over wie nou de beste voetbalspeler was, en ze gingen bijna met elkaar op de vuist… Bij het stadion was het koud, maar het is wel leuk om er een keer geweest te zijn. Tijdens het avondeten was iedereen flink moe, dus flink uitgaan zat er niet meer in. In een café genaamd the Black Pig hebben we cocktails gedronken en ons nogmaals verwonderd over de kledingstijl van de Engelsen. Zelfs als je ver in de 30 bent en nogal wat pondjes overgewicht hebt, kan je een ultrastrak en ultrakort jurkje aan – aldus de engelsen.
Vraag niet hoe de nacht in het hostel was: mijn matras bleek toch niet zo comfortabel, een aantal Engelse meisjes kwamen luidruchtig terug, de lichten gingen automatisch uit maar dan pas rond middernacht, een spaanse jongen naast mij moest heel nodig aan zijn vrienden aan de andere kant van de slaapzaal vertellen dat er iets met zijn mobiel was: echt een topnacht! Toch was ik op zondag wel redelijk fit en de Spanjaarden hebben nog hun excuses aangeboden voor de geluidsoverlast die ze ’s nachts hadden veroorzaakt.
Na een ontbijt in het hostel zijn we naar het voetbalmuseum gegaan: iets wat ik zelf niet zo snel uit zou kiezen, maar eenmaal binnen was het museum best leuk! Veel interactieve dingen zoals touch-screen schermen waar je geschiedenis op kon zien en filmpjes op kon kijken. Om bij te komen van dit geweldige museum zijn we thee en taart gaan eten bij een heel schattige lunchroom. Ze hadden allerlei soorten taart en cake, waaronder ook een regenboogcake met laagjes in alle kleuren. Ik koos voor de chocolate-vanillia thee en een lemoncake. Wat ook erg populair is hier, een overgewaaide trend uit Amerika, is chocoladecakejes met pindakaas erin. Als Nederlander ben ik al iets te veel gewend aan pindakaas om deze cakejes lekker te vinden, maar ik snap dat anderen de combinatie chocolade-pindakaas wel lekker vinden. De thee werd geserveerd in heel schattige theepotjes. In het naastgelegen winkelcentrum zijn we op zoek gegaan naar deze theepotjes, maar tevergeefs. Hopelijk kom ik ze binnenkort ergens anders tegen.
In het winkelcentrum heb ik een cadeautje gekocht voor mijn Deense huisgenoot, die was afgelopen zondag jarig. Na het winkelcentrum was het dan eindelijk tijd voor de gratis bus: in het centrum van Manchester zijn drie buslijnen gratis. Na de bus hebben we het Art Museum bezocht. Een erg mooi museum, veel verschillende kamers in mooie kleuren.
Tussen 17:00 en 20:00 hadden we nog wat tijd te overbruggen, dus hebben we een plek gezocht om te eten. In Engeland kennen ze een combinatie tussen een restaurant en een pub: je kan er een drankje doen maar ook goed eten, het is groter dan een kroeg maar niet hetzelfde service als in een restaurant. Na lang twijfelen besloot niemand de ‘roast dinner’ te nemen: op zondag eten ze hier een speciaal soort diner.
De terugreis was hilarisch: ik dacht dat vooral jongeren erg luidruchtig in de trein konden doen, maar deze keer was het een groep van zes 50+’ers die flink uit hun plaat gingen: de Engelse volksliederen werden uit volle borst gezongen, er werden platte grappen gemaakt en zelfs toen de conducteur langskwam was dat geen reden om rustiger te doen. Moe maar voldaan was ik die avond blij om mijn bedje te zien. Na een nacht goed slapen ben ik maandag met Nicole naar de nachtclub in het centrum gegaan. De nachtclub was erg mooi, maar de mensen waren redelijk jong en we hebben ons verbaasd over de kleding. Ik denk niet dat veel ouders weten hoe hun kind er in een club bijloopt. Of misschien deden deze ouders vroeger hetzelfde…
Gister heb ik voor 9 personen gekookt: stamppot bloemkool (met spekjes, dille, mosterd en crème fraiche, een aanrader). Het duurde even voordat alle aardappels geschild waren (gelukkig had ik hulp) en voordat het water in de twee grote pannen kookte, maar het resultaat mocht er zijn: alle borden leeggegeten! De Nederlandse stamppot wordt nog een hit hier in Hull ;)
Vanavond ga ik eten bij Ola, het meisje dat ik voor de zomer in Utrecht ontmoette toen zij exchange-student was in Nederland. Ze woont met haar ouders hier in Hull. In het volgende blog zal ik schrijven hoe mijn eerste avond met alleen Engelse studenten was!
Liefs uit Hull
De buitenwijken van Manchester waren niet zo fancy: veel industrie en viezigheid. De stad is qua grootte te vergelijken met de grote steden in Nederland: Rotterdam of Amsterdam bijvoorbeeld. Toen we aankwamen hadden regende het, dus snel een ‘coffee shop’ in: de meest voorkomende hier zijn Costa en Starbucks. Daar hebben we de bezienswaardigheden besproken die we graag wilden zien/doen die dag: het people’s museum, over de geschiedenis van Engeland, het voetbalmuseum, het Art Museum, langs de tourist office en natuurlijk inchecken in het hostel.
Als eerst zijn we naar de tourist office gegaan, waar we een plattegrond konden pakken en ook wat tips hebben gevraagd. Vervolgens zijn we naar de Town Hall gelopen, we dachten dat het best ver was maar na 10 minuten waren we er al… Het stadshuis is heel oud en een beetje Harry Potter-achtig. (Nu ik in Engeland ben, ben ik toch gaan twijfelen: misschien moet ik de Harry Potter films gaan kijken…). De ronde bibliotheek in de buurt van het stadshuis was nog in aanbouw, dus die konden we niet bezoeken. In diezelfde straat zou een ‘hidden church’ moeten zijn: een verborgen kerk. Hierna naar het People´s Museum waar de arbeidsgeschiedenis van Engelsen van de afgelopen 200 jaar tentoongesteld werd. Na een korte lunch in het museum zijn we naar de John Ryland Bibliotheek gegaan: een heel oude bibliotheek, met Harry-Potter achtige hallen en trappen. In de Reading Room was het contrast tussen oud en nieuw het best te zien: tussen de oude boekenkasten zaten mensen aan bureaus te studeren – achter een laptop, mobiel in hun hand. Na nog twee kerken bezocht te hebben, zijn we naar het hostel gegaan. De slaapzaal met 26 bedden was niet zo kolossaal als we dachten, en de bedden zagen er goed uit. Vanuit het hostel zijn we naar een metrostation gelopen, en daar hebben we de metro genomen naar het voetbalstadion van Manchester City. In de tram brak bijna ruzie uit: twee engelsen waren het niet eens over wie nou de beste voetbalspeler was, en ze gingen bijna met elkaar op de vuist… Bij het stadion was het koud, maar het is wel leuk om er een keer geweest te zijn. Tijdens het avondeten was iedereen flink moe, dus flink uitgaan zat er niet meer in. In een café genaamd the Black Pig hebben we cocktails gedronken en ons nogmaals verwonderd over de kledingstijl van de Engelsen. Zelfs als je ver in de 30 bent en nogal wat pondjes overgewicht hebt, kan je een ultrastrak en ultrakort jurkje aan – aldus de engelsen.
Vraag niet hoe de nacht in het hostel was: mijn matras bleek toch niet zo comfortabel, een aantal Engelse meisjes kwamen luidruchtig terug, de lichten gingen automatisch uit maar dan pas rond middernacht, een spaanse jongen naast mij moest heel nodig aan zijn vrienden aan de andere kant van de slaapzaal vertellen dat er iets met zijn mobiel was: echt een topnacht! Toch was ik op zondag wel redelijk fit en de Spanjaarden hebben nog hun excuses aangeboden voor de geluidsoverlast die ze ’s nachts hadden veroorzaakt.
Na een ontbijt in het hostel zijn we naar het voetbalmuseum gegaan: iets wat ik zelf niet zo snel uit zou kiezen, maar eenmaal binnen was het museum best leuk! Veel interactieve dingen zoals touch-screen schermen waar je geschiedenis op kon zien en filmpjes op kon kijken. Om bij te komen van dit geweldige museum zijn we thee en taart gaan eten bij een heel schattige lunchroom. Ze hadden allerlei soorten taart en cake, waaronder ook een regenboogcake met laagjes in alle kleuren. Ik koos voor de chocolate-vanillia thee en een lemoncake. Wat ook erg populair is hier, een overgewaaide trend uit Amerika, is chocoladecakejes met pindakaas erin. Als Nederlander ben ik al iets te veel gewend aan pindakaas om deze cakejes lekker te vinden, maar ik snap dat anderen de combinatie chocolade-pindakaas wel lekker vinden. De thee werd geserveerd in heel schattige theepotjes. In het naastgelegen winkelcentrum zijn we op zoek gegaan naar deze theepotjes, maar tevergeefs. Hopelijk kom ik ze binnenkort ergens anders tegen.
In het winkelcentrum heb ik een cadeautje gekocht voor mijn Deense huisgenoot, die was afgelopen zondag jarig. Na het winkelcentrum was het dan eindelijk tijd voor de gratis bus: in het centrum van Manchester zijn drie buslijnen gratis. Na de bus hebben we het Art Museum bezocht. Een erg mooi museum, veel verschillende kamers in mooie kleuren.
Tussen 17:00 en 20:00 hadden we nog wat tijd te overbruggen, dus hebben we een plek gezocht om te eten. In Engeland kennen ze een combinatie tussen een restaurant en een pub: je kan er een drankje doen maar ook goed eten, het is groter dan een kroeg maar niet hetzelfde service als in een restaurant. Na lang twijfelen besloot niemand de ‘roast dinner’ te nemen: op zondag eten ze hier een speciaal soort diner.
De terugreis was hilarisch: ik dacht dat vooral jongeren erg luidruchtig in de trein konden doen, maar deze keer was het een groep van zes 50+’ers die flink uit hun plaat gingen: de Engelse volksliederen werden uit volle borst gezongen, er werden platte grappen gemaakt en zelfs toen de conducteur langskwam was dat geen reden om rustiger te doen. Moe maar voldaan was ik die avond blij om mijn bedje te zien. Na een nacht goed slapen ben ik maandag met Nicole naar de nachtclub in het centrum gegaan. De nachtclub was erg mooi, maar de mensen waren redelijk jong en we hebben ons verbaasd over de kleding. Ik denk niet dat veel ouders weten hoe hun kind er in een club bijloopt. Of misschien deden deze ouders vroeger hetzelfde…
Gister heb ik voor 9 personen gekookt: stamppot bloemkool (met spekjes, dille, mosterd en crème fraiche, een aanrader). Het duurde even voordat alle aardappels geschild waren (gelukkig had ik hulp) en voordat het water in de twee grote pannen kookte, maar het resultaat mocht er zijn: alle borden leeggegeten! De Nederlandse stamppot wordt nog een hit hier in Hull ;)
Vanavond ga ik eten bij Ola, het meisje dat ik voor de zomer in Utrecht ontmoette toen zij exchange-student was in Nederland. Ze woont met haar ouders hier in Hull. In het volgende blog zal ik schrijven hoe mijn eerste avond met alleen Engelse studenten was!
Liefs uit Hull
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
